خصوصیات شیمیایی لایه چسب در کاغذ خود چسبنده نقش مهمی در توانایی آن در پیوند موثر به سطوح مختلف مانند پلاستیک ، شیشه یا پارچه ایفا می کند. در اینجا تفکیک چگونگی تأثیر ترکیب شیمیایی چسب در عملکرد آن تأثیر می گذارد:
1. ترکیب چسب
چسب های مبتنی بر اکریلیک: چسب های اکریلیک معمولاً در مقالات خود چسب استفاده می شوند زیرا آنها یک پیوند قوی ، مقاومت در برابر آب و هوا و پایداری عالی اشعه ماوراء بنفش ارائه می دهند. آنها به طور معمول برای برنامه های کاربردی که نیاز به چسبندگی شفاف دارند ، مانند شیشه یا پلاستیک استفاده می شوند. ساختار شیمیایی آکریلیک به آنها امکان می دهد تا با سطوح غیر متخلخل مانند شیشه و پلاستیک پیوند محکمی برقرار کنند و دوام خوبی را در محیط های فضای باز ارائه دهند.
چسب های مبتنی بر لاستیک: از چسب های لاستیکی اغلب برای کاربردهایی استفاده می شود که در آن به یک اتصال فوری قوی و فوری (چسبندگی در تماس) نیاز است. این چسب ها تمایل به عملکرد بهتری در سطوح خشن تر دارند و پیوند اولیه قوی را ارائه می دهند اما ممکن است تحت قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش از دوام کمتری برخوردار باشد. آنها برای کاربردهای داخلی روی کاغذ یا پارچه مناسب تر هستند.
چسب های مبتنی بر سیلیکون: از چسب های سیلیکون در کاربردهای تخصصی استفاده می شود ، به ویژه هنگامی که چسب نیاز به انجام تغییرات درجه حرارت بالا یا هنگامی که یک سطح ممکن است قرار گرفتن در معرض رطوبت را تجربه کند. سیلیکون چسبندگی عالی به موادی مانند شیشه ارائه می دهد و می تواند در برابر محیط های سخت تر مقاومت کند ، اما به طور کلی گران تر است.
2. انرژی سطح و شیمی سطح
انرژی سطح ماده ای که در حال اتصال است نقش مهمی در چگونگی چسبیدن لایه چسب بازی می کند. سطوح مختلف دارای انرژی های مختلف سطح هستند:
پلاستیک: بسیاری از پلاستیک ها دارای انرژی سطح پایین (به عنوان مثال ، پلی پروپیلن) هستند که می تواند بدون درمان سطح چسبندگی را دشوار کند. برخی از چسب ها برای تقویت پیوند به این نوع سطوح با اتصال دهنده های اضافی یا آغازگرها فرموله می شوند. پلاستیک های انرژی سطح پایین اغلب برای افزایش انرژی سطح آنها و بهبود چسبنده چسب نیاز به درمان تاج یا آغازگرها دارند.
شیشه: شیشه یک ماده انرژی سطح بالا است و آن را برای پیوند با انواع مختلف چسب ، به ویژه آکریلیک ایده آل می کند. مولکول های چسب قادر به ایجاد پیوندهای قوی با سطح هستند و منجر به اتصال با دوام می شوند. با این حال ، روغن یا گریس روی شیشه می تواند از چسبندگی مناسب جلوگیری کند ، بنابراین تمیز کردن کامل ضروری است.
پارچه: پارچه ، متخلخل ، چالش متفاوتی را نشان می دهد. چسب هایی که برای پارچه طراحی شده اند برای ایجاد یک پیوند قوی نیاز به نفوذ کمی به سطح دارند. چسب های مبتنی بر لاستیک تمایل دارند که روی پارچه به خوبی کار کنند زیرا می توانند پیوندی انعطاف پذیر و چسبناک ایجاد کنند. برای پارچه های صاف یا الیاف مصنوعی ، چسب باید به اندازه کافی برای حفظ چسبندگی بدون آسیب رساندن به پارچه داشته باشد.
3. ویسکوزیته و خواص جریان
ویسکوزیته چسب تعیین می کند که چگونه به راحتی جریان می یابد و در سطح یک سطح پخش می شود. برای کاغذ چسبنده ، ویسکوزیته برای اطمینان از لایه چسب طراحی شده است:
به طور مساوی روی مواد پشتیبان (آستر آزاد) پخش می شود بدون اینکه خیلی آبریزش یا خیلی ضخیم باشد.
یک لایه نازک تشکیل می دهد که بدون اشباع سطح ، پیوند قوی را فراهم می کند.
تضمین می کند که چسب قبل از کاربرد خیلی چسبنده و سخت نیست ، به خصوص هنگام کار با سطحی مانند پلاستیک یا فلز.
4. مکانیسم واکنش شیمیایی و پیوند
چسب ها به طور معمول از طریق چسبندگی فیزیکی (چسبندگی) یا پیوند شیمیایی پیوند می خورند:
چسبندگی فیزیکی زمانی رخ می دهد که مولکول های چسب با سطح در سطح مولکولی از طریق نیروهای ون در والس در تعامل باشند. این در چسب های کم فشار که پیوندهای موقت تشکیل می دهند ، رایج است.
پیوند شیمیایی زمانی اتفاق می افتد که مولکول های چسبنده خاصی از نظر شیمیایی با سطح واکنش نشان می دهند و پیوند قوی تری ایجاد می کنند. این امر به ویژه برای بسترهایی که میل کمتری برای چسب دارند ، مانند برخی از پلاستیک ها یا سطوح روکش شده بسیار مهم است.
5. مقاومت در برابر رطوبت
برخی از چسب ها برای مقاومت در معرض رطوبت طراحی شده اند ، که برای کاربردهایی که کاغذ خود چسبنده ممکن است در معرض رطوبت یا آب باشد ، بسیار مهم است. این امر به ویژه در هنگام پیوند با موادی مانند شیشه یا پلاستیک های خاصی که می توانند در معرض آب قرار بگیرند ، مهم است.
از چسب های ضد آب اغلب برای کاربردهای در فضای باز استفاده می شود یا جایی که کاغذ خود چسبنده ممکن است با شرایط مرطوب مکرر مانند حمام یا آشپزخانه روبرو شود. این چسب ها آبگریز (آب دفع) هستند و در برابر تخریب رطوبت مقاومت می کنند.
6. مقاومت دما
چسب هایی که در مقالات خود چسب استفاده می شوند باید تحت محدوده دما مختلف عمل کنند:
مقاومت در برابر درجه حرارت بالا: برخی از چسب ها ، مانند سیلیکون ، برای مقاومت در برابر تخریب در گرمای زیاد تدوین شده و به خوبی به موادی مانند فلز یا شیشه در محیط های گرم پیوند می خورند.
مقاومت در دمای پایین: چسب هایی که در محیط های سرد استفاده می شوند باید بدون شکننده شدن یا از دست دادن قدرت پیوند ، خصوصیات چسب خود را حفظ کنند. این امر برای کاربردهای در فضای باز یا در مناطق یخچال صنعتی که پلاستیک یا شیشه سطوح مشترک هستند ، مهم است.
7. پخت و تنظیم زمان
برخی از مقالات خود چسبنده ممکن است قبل از رسیدن به حداکثر استحکام پیوند ، به یک دوره پخت یا تنظیم نیاز داشته باشند. در مقابل ، دیگران پیوند سریع با تماس (به ویژه چسب های مبتنی بر لاستیک) ارائه می دهند ، اما چسبندگی طولانی مدت آنها ممکن است نسبت به مواردی که از نظر شیمیایی یا از طریق قرار گرفتن در معرض نور یا گرما UV درمان می کنند ، پایدارتر باشد.
8. چسبندگی به مرور زمان
خصوصیات پیری چسب (یا "مقاومت خزش") تعیین می کند که چگونه پیوند خود را با گذشت زمان حفظ می کند:
با گذشت زمان ، برخی از چسب های خاص ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض محیط زیست یا استرس جسمی ضعیف شود و منجر به نارسایی احتمالی شود ، به ویژه هنگامی که در سطوح انعطاف پذیر یا متحرک اعمال می شود.
چسب اکریلیک تمایل به سن بهتر از چسب های لاستیکی و حفظ استحکام پیوند آنها در دوره های طولانی است .
